Άρθρο 239. Καθορισμός ορίων οικισμών προϋφιστάμενων του έτους 1923

1. Για την οριοθέτηση των οικισμών που προϋπάρχουν της 16.8.1923 (ημερομηνία δημοσίευσης του ν.δ. της 17.7.1923, Α΄228) και στερούνται εγκεκριμένου Ρ.Σ. εφαρμόζονται αναλόγως οι διατάξεις του άρθρου 227 (περί οριοθέτησης οικισμών).
2. Οικισμοί προϋφιστάμενοι του έτους 1923, που έχουν συμπεριληφθεί σε όρια Γ.Π.Σ., εγκεκριμένων με τον ν. 1337/1983 (Α΄33), δεν απαιτείται να οριοθετηθούν με τις διατάξεις του παρόντος Κεφαλαίου.
3. Η ύπαρξη των οικισμών της παρ. 1 πρέπει να αποδεικνύεται με συγκεκριμένα αποδεικτικά στοιχεία, όπως π.χ. απογραφή, απόφαση για χαρακτηρισμό οικισμού ως υφιστάμενου πριν από το έτος 1923, πράξη της διοίκησης, συμβόλαια.
4. Τα όρια των οικισμών της παρ. 1 πρέπει:
α) να περιλαμβάνουν οικοδομές, οικόπεδα αδόμητα, κοινωφελείς, κοινόχρηστες εγκαταστάσεις, εκκλησίες κλπ. Όλα τα παραπάνω πρέπει να συναρτώνται άμεσα με την έννοια και τη λειτουργικότητα του οικισμού,
β) να προσδιορίζουν ενιαία έκταση ή και τμήματα μη συνεχόμενα εάν ο οικισμός είναι διαμορφωμένος σε διακεκριμένες οικιστικές ενότητες (όπως συνοικισμοί, συστάδες οικοδομών),
γ) να ακολουθούν κατά το δυνατόν φυσικά ή τεχνητά όρια.
5. Κατά το καθορισμό των ορίων πρέπει να λαμβάνεται υπόψη και τυχόν προγενέστερη πράξη της διοίκησης για τον καθορισμό των ορίων του οικισμού.
6. Περιοχές οι οποίες από την υφιστάμενη χρήση, (δάση, καλλιεργούμενες εκτάσεις, αγροί κλπ) τεκμαίρεται ότι δεν αποτελούν μέρη του οικισμού αποκλείονται να περιληφθούν μέσα στα όρια αυτού.